අඳින්න ගත්ත ඇඳුම පැත්තකට දාලා අල්මාරියේ තිබුණු මම අඳින්න ආසම කරපු සායයි බ්ලව්ස් එකයි ගත්තා. සාය රෝස පාට කොට ටයිට් සායක් දන හිසට අන්ඟල් තුන හතරක් විතර උඩට තියන නිසා ටිකක් වැඩි පුර කකුල් දෙක පේනවා.
බ්ලව්ස් එකත් ඒ පාටමයි. මම දන්නවා නාලක අයියා හරිම ආසයි මම මෙහෙම ඇඳලා ඉන්නවා බලන්න. අද මායා ඇන්ටිත් නැති එකේ අපි දෙන්නා විතරයි කියලා මතක් උනාම මගේ හිතට දැනුනේ පුදුම ආසාවක්. ඇඳන් හිටපු නයිටිය ගලවලා දාපු මම ඇඳුම් අඳින්න ගත්තේ වෙනදාටත් වඩා ගොඩක් සැළකිල්ලෙන්. සුදු පාට පෑන්ටි එකකුයි බ්‍රා එකකුයි ඇඳලා මම කණ්නාඩිය ඉස්සරහට ගියා. අඳින්න ගත්තේ කොට සායක් උනත් මම පුරුද්දට වගේ සුදු පාට චූටි යට සායකුත් ඇන්දා. කකුල් වලට හිරවෙන්න මෙහෙම යට සායක් ඇඳන් ඉන්න කොට මොන ඇඳුම ඇන්දත් හිතට නිදහස් වගේ.
රෝස පාට බ්ලව්ස් එකයි හොඳට ඇඟට හිරවෙන කොට සායයි ඇඳලා කණ්නාඩියෙන් මම මගේ දිහා බැළුවා. සායට හිරවෙලා මගේ උකුලයි පිටි පස්සයි කණ්නාඩියෙන් ලස්සනට කැපිලා පේනවා.
"කාරේකේ යන ගමන් නාලක අයියා වැරදිලා වගේ මේ සාය උඩින් අත තිබ්බොත්"
එහෙම මතක් උනාම මගේ ඇඟ හිරි වැටිලා ගියේ ලැජ්ජාවට.
"කෙල්ලෙකුගේ සාය උඩ අත තියන්න ඕන, කෙල්ලකුගේ සාය ගැලවෙන්න ඕන එකම කොල්ලෙක් ඉස්සරහ විතරයි."
මායා ඇන්ටි හැමතිස්සෙම කියන කතාව මට මේ වෙලාවේදිත් මතක් උනා.
"මගේ මේ සායට අත තියෙන්නේත් මේ සාය ගැලවෙන්නේත් ඔයා ඉස්සරහ නාලක අයියේ... මම කිව්වා නෙවි හිතුවා විතරයි.
මම කණ්නාඩියෙන් බලලා සාය ඉස්සරහින් අතගාලා හදාගෙන රෝස පාටම පොඩි හෑන්ඩ් බෑග් එකත් අරගෙනම කාමරෙන් එළියට ආවා.
කාමරෙන් එළියට එනකොටම මායා ඇන්ටි සාලේ හිටියා. කොටට ඇඳලා අඩි උස සපත්තු දෙකකුත් දාලා යන්න හදන මගේ දිහා ඇන්ටි බලාගෙන හිටියේ ආසාවෙන්
"කෙල්ලගේ පස්ස තමයි පස්ස...."
මායා ඇන්ටි කිව්වේ මගේ පිටිපස්සට හෙමින් තට්ටු කරන ගමන්
ඒක නම් ඇත්ත මෙහෙම කොට සායවල් ඇඳලා යද්දී මගේ පස්ස හොඳට කැපිලා පේනවා. දාගෙන ඉන්න හයි හීල්ස් නිසා ඇවිදිද්දී ඉතින් ටිකක් පැද්දෙනවාත් වැඩියි. පාරේ යද්දී හැමෝම බලනවා.
හන්දියේ ඉන්න සමහර ත්‍රීවිල් වල ඉන්න කොල්ලො තනියෙන් යනවා දැක්කොත් මොනවා හරි විහිළුවක් කරනවාමයි.
මම කාමරයෙන් එළියට ආවේ සන්තෝෂයෙන්. ඒත් මායා ඇන්ටි කිව්ව දේ ඇහුවම මගේ සතුට එහෙමම නැතිවුනා.
"අද නාලක අයියා යන්නේ නැතිලු...."
මගේ හිත නිකම්ම කැඩිලා ගියා. මම පාරට ආවේ ඇස්වලට තෙතමනය එද්දී.
හන්දිය පැත්තට ඇවිදගෙන එද්දී පුරුදු විදියටම ත්‍රීවීල් වල කොල්ලො ටික ඉන්නවා. මම නොදැක්කා වගේ යන්න ගියා.
"මාර ගල් දෙක නංගී..."
එකෙක් යන්තමට කියනවා මට ඇහුනා. ඊට එහායින් හිටපු තව එකෙක්
"අප්පා... උදේ පාන්දර මෙහෙම කොට සාය ගහලා පස්ස වන වන ඔෆිස් යද්දී මේකිගේ බොසා කොහොම ඉන්නව ද දන්නේ නෑ" කියලා කිව්වේ මහම මහ වල් විදියට.
බස් එකක් ආව නිසා උන්ගේ වල් කතා වලින් බේරිලා ගිහින් මම බස් එකට නැග්ගා. බස් එකේ වැඩිය සෙනග හිටියේ නැති උනාට වාඩිවෙන්න ඉඩ තිබුනේ නෑ. මම සීට් දෙකක් අල්ලගෙන පිටිපස්සට වෙන්න හිටගත්තා. නගින වෙලාවේ සෙනඟ නැති උනත් ටිකක් දුර යද්දී සෑහෙන්න තරම් සෙනඟ. රාජගිරියට ලං වෙද්දි බස් එක ඇතුලේ ඇඟිල්ලක් ගහන්නවත් ඉඩ නැති තරමටම සෙනඟ. කවුරුත් හිටියේ තෙරපිලා බොහොම අමාරුවෙන්. මේ තෙරපීම අතරේ ටිකක් වෙලා යද්දී මට අමුතු දෙයක් දැනෙන්න ගත්තා. කවුදෝ කෙනෙක් මගේ සායට උඩින් පිටි පස්ස අතගානවා. මම එහාට මෙහාට ඇඹරුනේ ඒකෙන් බේරෙන්න
ඒත් කොහොම බේරෙන්නද හතර වටෙන්ම මාව මිනිස්සුන්ට තෙරපිලා. ටික වෙලාවක් පිටිපස්ස අතගගා හිටපු මිනිහා හෙමින් හෙමින් මගේ සාය උඩින් ඉන පැත්ත අතගාගෙන ඉස්‍රහට ආවා. හරියට මේ මිනිහා අරන් දීපු එකක් වගේ මිනිහා මගේ සාය අතගාන්නේ. අනේ දෙවියනේ කවදාහරි නාලක අයියගේ අතිත් අතගෑවෙන්න තිබිච්ච මගේ සාය දැන් මේ කොහෝවත් නැති ජරා මිනිහෙකුගේ අතින් අතගෑවෙන්නේ. ටික වෙලාවක් සායට උඩින් අතගගා හිටපු මිනිහා එකපාරටම සාය ඇතුලට අතදාලා අතගාන්න පටන්ගත්තා. මීට කලින් කිසිම දවසක මට එහෙම වෙලා තිබුණේ නෑ
මම පුළුවන් තරම් එහෙට මෙහෙට ඇඹරුනේ මිනිහගේ අතින් බේරෙන්න. ඒත් මොන බේරිල්ලක් ද ඒ මිනිහා දිගටම මගේ සාය ඇතුලට අත දාලා යට සාය අතරින් අතගානවා. මට ආවේ පුදුම කේන්තියක් කේන්තිය වැඩි කමටම ඇස්වලින් කඳුලුත් ආවා. මම ආමාරුවෙන් පිටිපස්ස හැරිලා බැළුවේ මේ මිනිහා කවුද කියලා බලාගන්න. දෙවියනේ...!! අපේ ගෙදරට ගෙවල් කීපෙකට එහා ඉන්න අවුරුදු 40ක විත අන්කල් කෙනෙක්. මම මිනිහා දිහා රවනවා දැකපු මිනිහා,
"නංගී බොරුවට අකමැති වගේ පෙන්නුවට දැන්මම සාය තෙමාගෙන නේ" කියලා රහසින් වගේ කිව්වා.
ඒ එක්කම මම හිටපු තැන සීට් එකෙ හිටපු කෙනා නැගිට්ටා. මම ඉක්මනට එතනින් වාඩි උනේ දෙවියන්ට හිතින් පින් දිදී. ඒත් ඒ වාසනාව වැඩිවෙලා තිබුණේ නෑ සීට් එකේ අනිත් පැත්තේ හිටි කෙනත් නැගිට්ටා. ඒ එක්කම වාඩිඋනේ අර මිනිහා. මිනිහා වාඩිඋනේම මගේ කකුල් දෙක උඩින් මිනිහගේ අත තියාගෙන මගේ ඇඟට හේතුත්වෙලා. මම එකපාරටම හැදුවේ හයියෙන් කෑ ගහන්න. ඒත් මිනිහා කියපු දෙයින් මගේ ඇඟම සීතල වෙලා ගියා.
"මම දන්නවා ඇත්තටම උඹ කවුද කියලා... වැඩිය දඟළුවොත් මම හැමෝටම ඒක කියනනවා. ඒ නිසා උඹ අද ඉඳන් මම කියන විදියට ඉන්න ඕන"
මට කරන්න ඕන මොනවද කියලා හිතාගන්න බැරි උනා.
එක අතක් මගේ ඉනවටේ දාලා මාව තුරුළු කරගත්ත අංකල් අනිත් අත සායට උඩින් මගේ උකුලේ තියාගෙන මාව අතගාන්න ගත්තා.
No comments:
Post a Comment